V5 Het Derde Huwelijk

Op deze pagina van deze weblog vertel ik iets over de psychologische roman Het Derde Huwelijk uit 2006, geschreven door Tom Lanoye, uitgegeven door de uitgeverij Prometheus.

Het boek ‘het derde huwelijk’ gaat over Maarten Seebregs. Hij is een homosexuele man, die net is ontslagen en zijn echtgenoot, Gaëtan, is net overleden en hij kan hier maar niet overheen komen. Daarbij is Maarten ook nog eens terminaal ziek.

Maarten krijgt in een café een voorstel van een man, Vandessel, dat als hij trouwt met zijn Afrikaanse vriendin, Tamara, om haar de Belgische nationaliteit te geven, hij een hoop geld zal krijgen.

Er komen steeds controleurs van de vreemdelingenzaken langs, maar alles gaat gelukkig volgens Vandessel’s plan.

Dus Tamara en Maarten trouwen en Maarten weet voor Tamara een baan te regelen bij zijn oude baas.

Maarten komt erachter dat Tamara een uitgeprocedeerde broer heeft, Philip. Ze besluiten hem uit het asielzoekerscentrum te bevrijden en hem bij hen te laten wonen. Maarten is op slag verliefd op Philip. Hij laat hem zelfs alle spullen van Gaëtan gebruiken.

Als Maarten op een dag thuis komt betrapt hij Tamara en Philip die seks met elkaar hebben. Hij wilt de vreemdelingenpolitie bellen. Tamara en Philip leggen uit dat het altijd al hun plan was om Vandessel te dumpen zodra Tamara de verblijfsvergunning had. Philip weet wel wat Maarten echt wilt en er volgt een vrijpartij tussen de drie.

Vandessel valt Maarten aan, omdat hij erachter is gekomen dat Tamara zwanger is. Philip slaat Vandessel gelukkig op tijd neer.

Een paar dagen later loopt Maarten over het strand, met bakstenen in zijn zakken. Hij loopt de zee in. Hij heeft in de laatste paar dagen van zijn leven zijn testament nog herschreven, zodat al zijn bezitten voor Tamara zijn. Maarten voelt de grond onder zijn voeten niet meer. Steeds verder raakt hij onder water en uiteindelijk krijgt hij de kortfilm van zijn leven te zien, waar hij zo lang op heeft gewacht. Het verbaast het dat het nog zoveel fragmenten kent.

Ik vond de flashbacks van de relatie tussen Maarten en Gaëtan soms wel een beetje saai of onnodig. Dat was vooral aan het begin van het verhaal, want later beginnen ze iets meer op hun plek te vallen en hielpen ze je te begrijpen wie Maarten is, hoe hij zijn leven heeft geleefd en vooral over zijn relatie.

Tom Lanoye schrijft heel beeldend, hij is niet vies van onverbloemde waarheden.

Hij schrijft daarentegen ook zo, dat je goed kan begrijpen hoe de hoofdpersoon zich voelt. Hierdoor speelt alles wat er gebeurt met je emoties en dat is heel erg indrukwekkend.

Hoewel ik de inhoud van het boek heel goed vind, en ik het een mooi verhaal vind, is de manier waarop het geschreven is niet echt mijn stijl. Het duurt heel lang voordat er iets gebeurt. Aan het eind ben je een heel boek verder en is er heel weinig gebeurd.

In het begin is het vooral een hoop negatieve gedachtes over alles en iedereen. Later in het boek komt er wel liefde in voor, maar wel met een rauw randje.

Het is ook fijn dat het boek een kwestie behandeld die ook in het echte leven voorkomt, asielzoekers die zoeken naar manieren om een verblijfsvergunning te krijgen. Tom Lanoye heeft dat heel erg goed gecombineerd met het verhaal over een stervende man en hoe hij zijn laatste dagen en momenten besteed.

Ik vind het einde van het boek heel mooi, en het klopt goed met hoe het verhaal is gelopen. Hoewel het een heel zielig einde is, stelt het je wel gerust en kun je er wel vrede mee sluiten dat Maarten overlijd.

Ik zou dit boek zelf zeker aanraden. Alles wat ik kan zeggen, is dat het een mooi verhaal is, het is niet bepaald geschreven op de manier waar ik van houd, maar het is het verhaal waard.